چه کسی «ماشه» را دست دشمن داد؟ رونمایی از دستاورد واقعی دیپلماسی لبخند!(خبر ویژه)

«ماشه» را اروپا نچکاند؛ ماشه را کسانی چکاندند که ده سال پیش، با ذوق‌زدگی کودکانه، از «توافق برد-برد» سخن ‌گفتند و امروز در سکوتی مرگبار پنهان شده‌اند.
رجانیوز درباره توسل طرف بدعهد اروپایی به مکانیسم ماشه، نوشت: پس از یک دهه خودفریبی و تحمیل خسارت محض به کشور، تروئیکای اروپایی ماشه‌ای را چکاند که تفنگش را «دیپلمات‌های لبخند» در سال ۹۴ با افتخار به دست دشمن داده بودند. بازگشت تمام تحریم‌های شورای امنیت پس از یک دهه اجرای تعهدات یک‌طرفه از سوی ایران، نه یک اتفاق، که رونمایی رسمی از یک فاجعه است؛ فاجعه‌ای که امروز باید پرسید مسببان آن، خائن بودند یا ساده‌لوح؟
ده سال پیش، در روزهایی که رسانه‌های زنجیره‌ای غرب‌گرا از «فتح‌الفتوح» و «پیروزی تاریخی» می‌نوشتند و محمدجواد ظریف، معمار این سازه پوشالی، با لبخندهای دیپلماتیک دوربین‌ها را مسحور می‌کرد، منتقدان دلسوز و انقلابی فریاد می‌زدند که بند ۳۷ ضمیمه برجام و مکانیزم بازگشت خودکار تحریم‌ها (مکانیسم ماشه یا Snapback) نه یک «دستاورد» که یک «دام حقوقی» و «شمشیر داموکلس» بر سر ملت ایران است. اما پاسخ چه بود؟ انکار، تمسخر و اتهام!
محمدجواد ظریف حتی تا شهریور ۹۹، یعنی پنج سال پس از امضای برجام و در حالی که آمریکا از توافق خارج شده بود، با اطمینان به ملت می‌گفت: «ماشه یا اسنپ‌بک در برجام و قطعنامه نیامده، این کلک تبلیغاتی آمریکا است. اسنپ‌بکی در قطعنامه وجود ندارد. می‌گویند ما اطلاعیه را می‌دهیم، یک ماه بعدش هم قطعنامه‌ها برمی‌گردد، این‌طور نیست!»
در ۶ شهریور ۱۴۰۴، تاریخ به بهترین شکل قضاوت کرد. ایران به تمام تعهداتش عمل کرد، قلب رآکتور اراک را با بتن پر کرد، هزاران سانتریفیوژ را از مدار خارج ساخت و ذخایر استراتژیک خود را به ثمن بخس از کشور بیرون فرستاد. نتیجه چه شد؟ اروپا، به سادگی و بدون کمترین هزینه، ماشه را کشید و ثابت کرد که «کلک تبلیغاتی» نه ادعای آمریکا، بلکه اظهارات فریبکارانه وزیرخارجه وقت بوده است. 
اکنون سؤال اصلی این نیست که چرا اروپا بدعهدی کرد؛ ذات دشمن، دشمنی است. سؤال اساسی این است که تیم مذاکره‌کننده و در رأس آن ظریف، آیا نمی‌فهمیدند که چه چیزی را امضا می‌کنند؟
اگر نمی‌فهمیدند و با چنین سطح از جهل و بی‌سوادی، سرنوشت یک ملت را به بازی گرفتند، با «ساده‌لوحی» تاریخی رو‌به‌رو هستیم که مسببان آن باید به دلیل عدم کفایت سیاسی و تضییع گسترده منافع ملی محاکمه شوند. و اگر می‌فهمیدند و آگاهانه چنین «کلاه گشادی» را بر سر کشور گذاشتند تا صرفاً برای چند صباحی، ژست «قهرمان دیپلماسی» بگیرند و ملت را با وعده‌های دروغین سرگرم کنند، با یک «خیانت» آشکار و نابخشودنی طرفیم.